Jullie kennen allemaal wel wat boeken van Annie M. G. Schmidt.Natuurlijk Jip & Janneke en bijna iedereen kent Abeltje, Otje, Het beertje Pippeloentje, Floddertje en nog een heleboel anderen.Ook heel bekend is Ja zuster, nee zuster. Want vroeger was dat heel populair. Ik denk dat jullie vader en moeder het vroeger keken. Ze zijn weer begonnen met het uitzenden op de televisie. Het is ook te zien in de schouwburg.
Annie M. G. Schmidt
Annie M. G. Schmidt werd geboren op 20 mei 1911 in Kapelle (op Zuid-Beveland.) Op haar 4e schreef ze haar eerste gedicht:Er was eens een hond,Die zat op zijn kond.Er was eens een kat,Die zat op zijn gat.Haar moeder ontdekte als eerste haar talent, ze was toen 17. Ze werd op haar 21e opgeleid tot leeszaal assistente, daarna werd ze bibliothecaresse. 6 jaar later kwam ze met 2 gedichten in het tijdschrift: “Opwaartse wegen.” Haar eerste echte baan kreeg ze toen ze 30 was, ze werd de directrice van de bibliotheek in Vlissingen. Van haar 35e tot haar 47e werkte ze bij: “Het Parool.” Bij die krant ontdekte haar collega haar aanleg tot schrijfster. 1 jaar later ging ze meewerken aan het journalisten cabaret: “De Inktvis.” Op haar 37e trouwde ze met Dr. Dick van Duyn. Ze begon met het schrijven van de cabarets van Wim Sonneveld en Wim Kan op haar 38e. 3 jaar later werd ze moeder van een zoon, Flip. Ze begon ook met 2 radio en televisie series: “De Familie Doorsnee” (van 1952 tot 1958) en “Pension Hommeles” (van 1957 tot 1959). Ze kreeg toen ze 46 was de prijs voor het beste kinderboek: Wiplala. Toen de televisie serie “ Pension Hommeles “was afgelopen kreeg ze er de televisieprijs voor. Toen ze 53 jaar was kreeg ze de eerste staatsprijs voor kinder- en jeugdliteratuur. En ze schreef: “Alleen voor vrouwen”. 1 jaar later in 1965 kwam haar eerste musical: ”Heerlijk duurt het langst” uit. Ze ging in 1966 voor de televisie het kinderprogramma: “Ja zuster, nee zuster” schrijven, het duurde tot 1968. Het jaar daarna ontving ze de Zilveren Griffel voor: ”Pluk van de Petteflet”. En ze ging vanwege de gezondheid van haar man in Frankrijk wonen. Er veranderde niets kwa de prijzen want in 1974 ontving ze de toneelprijs voor Nederlandstalige auteurs. En ze ging ook gewoon door met het schrijven van boeken want 6 jaar later schreef ze het boek: “Er valt een traan op de tompoes.” Annie zag zich zelf er in maar dan in tweeën gesplitst. Toen ze 70 was overleed haar man. Ze ontving ook de Zilveren Griffel voor Otje. En ze ging na 10 jaar in Frankrijk wonen, weer in Amsterdam wonen. Na 6 jaar ontving ze 2 prijzen, de Constantijn Huygens- jubileumprijs en het jaar daarna in Oslo de Hans Cristiaan Andersenprijs die waren voor al haar werk die ze had geleverd. In het jaar 1990 schreef ze het kinderboeken week geschenk. Het jaar daarna (1991) werd zijn door de Nederlandse lezers gekozen tot meest populaire Nederlandse altaar? bekroond met de publiekprijs.